τετραπνεύμονα

τα, Ν

ζωολ. ονομασία τών πιο πρωτόγονων αραχνών οι οποίες στερούνται τραχειών, όπως είναι π.χ. η μυγαλή, και φέρουν τέσσερεις πνεύμονες.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. tetrapneumone < τετρ(α)-* + πνεύμων, -ονος].